Yağmur durmuş, hava kararmış, yol geniş ve uzun boylu boyunca...Araba sürmeyi seviyorum ben, bayılıyorum hatta. Ön camdan gördüğüm dünyayı, farların sadece ileriyi beyaz geriyi kırmızı aydınlatmasını, radyo eşliğinde hayat memat kararları alıp alıp bozmayı da. Arbada öpüşmeyi, sevmeyi, gülümseyen bir dudak kenarıyla sigara içmeyi hatta. O adamı düşünmeyi tabii bir de.
Çok eğleniyorum şu an içten içe, sevdiğim şeyleri hissettiğimde tüyler kadar hafif bir uyku kaplıyo içimi. Ben tüy olmalıyım sen külçe, ezilmeliyim ağırlığınca, daha da aşık olmalıyım sana, ölmeliyim uğrunda, delirmeliyim yolunda.
Aşığım.. Ötesi yok, ya da boş..
Bir mythosta yaşıyorum, mythos dünyada, dünya da arabamın minicik torpidosunda.
No comments:
Post a Comment