Eskiden olsa mis kokan kurabiyeler götürür, bütün maviyi pembeye dönüştürürdüm. Şimdi kovuldum benim sandığım her yerden, hem evden, hem bağdan, hem de bahçeden. Zaten haz etmezlerdi koridorlardaki mesut mutlu gülüşümden. İhya olsunlar ne diyim, sonra da başkalarıyla tanıştırılsınlar rakı kadehleri eşliğinde. Üzülüyorum bazen ama tek derdim bu kadar dişil ve basit olsa keşke. Asıl üzüntüm, artık herkese "iyiyim şekerim ayol;)" diyip gülecek kadar çıplak ve yalnızım ben de!
No comments:
Post a Comment