ruh'un ve ruh'um uslanmaz koskoca bir mikser, huzur arayan yanlarımız huzuru bulup kıvrılıp yattığında sıcacık yatağına, lambadan bir cin çıkıyor ve her nedense üç istekten ilki hep en yapılmaması gereken oluyor. kan ter içinde, uykusuz gecelerce ve bin türlü bahtsızlıkla geçen onca senelerce kurduğumuz lego kenti ellerimizle söküyoruz, çekiçlerimizle kırıyoruz!
nayırr! nayır!
bu sefer nolamaz böyle bir şey!
parmaklarımla dağıtıyorum kara bulutları. kazandaki her bir cadıya kıskandırıcı ve yakıcı bi bakış fırlatıyorum. şöyle podyumdaymış gibi yürüyüveriyorum -yaz güneşiyle parıldamış sokaklarda, elini yerleştirip bel çukuruma- seninle.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment