Bütün inandığım değerler elimden alındı. Çırılçıplağım ve tenimin her yeri yara.
Küsemem çünkü unuturum yapılanı; kinle yaşayamam çünkü içim pürüzsüz, öyle büyüttüler beni; güvenirim sevdiğim bi avuç insana, diğer türlüsünü bilmem çünkü.
Şimdi tüm bunlar ve ben kırıldık paramparça.
"Neden" diye inleyerek uykuya dalıyorum geceleri. Ağlıyorum erdem sandığım değerlerimin beni aciz biri yaptığını gördükçe. Durduramıyorum kendimi sessiz sessiz ağlıyorum.
Bu gün benim doğum günüm ama korkuyorum kendimden, böyle karnıma bıçaklar sokularak yaşamaktan. Yaşlandım ve içimi koyultamam artık, sert ve bıçak geçmez birine dönüşem. Bir süre sonra suyum yolunu bulur ve sakince kıvrılırım hayatın dizinin dibine yeniden tekme atıp acıtana dek.
Kısa film kadar tamamlanmış hissediyorum. Bitse burda keşke..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment